Backpacking Luxemburg-Belgie
Door: Joelle
Blijf op de hoogte en volg Joelle
27 Juli 2014 | België, Belgiek
Luxemburg-stad
Met kriebels in mijn buik van de spanning, stapten Teun en ik op woensdagochtend in de trein met de eindbestemming: Luxemburg-stad. Rond zes uur waren we er dan eindelijk en toen kon het grote avontuur beginnen... Dachten we. Helaas was ons idee om te gaan wildkamperen in het water gevallen, letterlijk want het regende enorm hard. We zijn vervolgens richting het oude centrum gelopen in de hoop daar een hotel te vinden, tevergeefs.
Volgens de vriendelijke man van het informatiepunt zaten alle hotels van onze prijsklasse vol, op één na. Wij weer terug richting het station door de stortende regen naar de pizzeria waar ons hotel boven zat. Nou het was écht een budgethotel, want de kalk zat overal in de douche, de wc-bril viel er net niet af als je erop ging zitten en te hard stampen kon ook niet anders zakte de vloer door. Na 'lekker' gedouched te hebben, gingen we uit eten bij een restaurant verder op.
..rond vijf uur in de ochtend begon het geboor en getimmer. Het was een korte nacht. We hebben toen maar snel onze spullen ingepakt en hebben de bus genomen naar een camping net buiten de stad. Daar hebben we twee nachten geslapen. In die tijd hebben we twee jongens van school leren kennen en drie Slowaakse jongens. Ook hebben we gewandeld in de Grund. een 'wijkje' in het dal tussen de viaducten. Daarnaast hebben we de Casemates gezien. We konden in de oude vestingswerk lopen. Voor de rest hebben we terrasjes gepakt in het oude centrum.
Bastogne/Bastenaken
Op een regenachtige zaterdag zijn we met de trein naar Libramont gereden. Een klein vervallen stadje waar we moesten overstappen op de bus. Na een hobbelige rit kwamen we aan op busstation Zuid in Bastogne. Het was er helemaal verlaten en Teun en ik wisten niet in welk gehucht we nu weer beland waren. Toen zijn we maar gaan lopen en na ongeveer 15 minuten bereikten we het centrum. We wilden een nieuwe poging wagen om wild te gaan kamperen en dus we liepen het centrum uit. We liepen richting een gebied met veel bomen, maar ieder groepje bomen die we zagen, werd vergezeld door een kudde koeien. Wij weer verder lopen. Uiteindelijk kwamen we in het dorpje Marvie. In de verte zagen we nog meer bomen waar we mogelijk konden gaan kamperen, maar we hadden het gehad. De stoute schoenen hebben we aangetrokken en bij iemand aangebeld om te vragen of we op hun erf mochten kamperen. Bij het eerste huis waar we aanbelden mocht het niet. Bij het huis er tegenover wel. Uiteindelijk hebben we heel de middag bij onze tent gezeten aangezien er niks te doen viel in het dorpje (ongeveer één straat met een kerk). Gelukkig was het droog.
De volgende ochtend hebben we onze spullen gepakt en zijn we terug gelopen naar het centrum van Bastogne. Bij een informatiepunt hebben we gevraagd naar een camping in de buurt. Volgens de jongeman zat die 500 meter verder op. Na 500 meter lopen, zagen we nog geen aanwijzingen. Wij nog een paar honderd meter lopen en uiteindelijk heeft Teun in een winkel nogmaals de weg gevraagd. Volgens de man was het 500 meter verder op. Uiteindelijk hebben we 1,5 à 2 km gelopen, de langste 500 meters ooit. Enfin, onze tent op gezet en spulletjes uitgepakt en toen zijn we naar de andere kant van het centrum gelopen om naar het oorlogsmuseum te gaan.Voor mij was de pret wel een beetje over, want ik kon het maar niet bevatten waarom een toeristische trekpleister kilometers buiten het centrum geplaatst is. Er reden geen eens bussen (!!) en er was geen voetpad dus je werd gedwongen om over de weg te lopen. Ik had mijn niet-zo-vriendelijke humeur ook te danken aan het feit dat het nog steeds regende en ik honger had. Dus toen we eindelijk bij het museum kwamen, hebben we eerst een broodje gegeten en toen gingen we het monument bekijken. Het was erg indrukwekkend. 's Avonds zijn we nog naar een restaurant geweest waar Teun Marokkaanse couscous heeft gegeten en ik kattenvoer (denk ik).
Spa
Yes, eindelijk lekker weer! Vroeg uit de veren om het natte Bastogne te verlaten. Op busstation Zuid hebben Teun en ik de volgende ochtend de bus terug naar Libramont genomen en daar hebben we een treinkaartje gekocht (voor maar zes euro!) naar het zonnige Spa. We moesten vier keer overstappen, maar nu waren we echt in de Ardennen en het uitzicht was geweldig. Het dorpje Spa zag er ongelofelijk schattig uit met zijn 'bourgondische' uitstraling en de kabbelende beekjes. Maar voordat we van het dorpje en het weer konden gaan genieten moesten we eerst nog ongeveer twee kilometer de heuvel op lopen, want daar lag Parc des Sources: de camping waar we de komende twee nachten zouden verblijven. Het was lekker weer dus Teun en ik hebben flink van de zon genoten op de camping. De volgende dag hebben we het dorpje bekeken en hebben we op een terras een lekker broodje gegeten. 's Avonds kwamen Chantal en Maarten wat heel gezellig was. De volgende ochtend moesten we helaas weer vertrekken, maar we hebben eerst nog drie uur kunnen genieten van de heerlijke Thermen, waar Spa om bekend staat. Na het dobberen en een vettig frietje hebben we de trein naar het studentenstadje Leuven gepakt.
Leuven
Nous arrivons...Leuven! Het was 29 graden en met de zon op onze kop bekeken we de kaart van Leuven. We zochten een informatiepunt en op de kaart stond dat we richting de markt moesten. Op pad naar het informatiepunt werden we raar aangekeken door mensen die keken alsof ze nog nooit een 'avonturier' hebben gezien. Maar achja, wij hebben plezier! Bij het infopunt aangekomen bleek die dicht te zijn. Wat nu? We wisten dat er geen camping in de buurt zat, dus we moesten ons tentje ergens anders op zetten. Bij de bushaltes waar we langs zijn gelopen stond een kaart van de stad, dus Chantal en ik sjokten puffend achter Maarten en Teun aan die naar de kaart toe liepen. We hadden uiteindelijk besloten om richting de Brusselse poort te gaan. Op de kaart leek het zo te zijn dat daar vast wel wat gebieden waren, waar je wild kon gaan kamperen. Teun had tegen de buschauffeur gezegd dat we graag naar de Brusselse Poort wilden, maar de chauffeur verstond Brussel Noord dus die had ons daar naartoe gebracht. Uiteindelijk zijn we op de gok uitgestapt en een straat ingelopen waar enorme huizen stonden. Chantal en ik hadden beiden niet zo veel zin meer om te lopen dus de jongens besloten om bij het tweede huis, met een enorme oprit, aan te bellen. Nooit gedacht dat hier een mooie vriendschap zou ontstaan.
De oprit was zo lang en het gazon en was zo netjes, dus wij dachten dat er vast een of ander oud stel zou wonen, die de jackpot al binnen had. Niet dus. In de deuropening stond een man met zijn 13-jarige zoon. Hele vriendelijke mensen. We mochten in hun achtertuin, die drie keer zo groot was als de oprit, kamperen. Maar dat niet alleen! We mochten van Alex en Vic (vader en zoon) gebruik maken van het toilet en de douche als we dat wilden. Daarnaast mochten we gebruik maken van de kachel, het hout, de keuken en de fietsen. Dit waren hele gastvrije mensen. Uiteindelijk zijn we twee nachten gebleven, maar als we wilden mochten we zelfs een week of langer blijven. Één dag hebben we in de tuin doorgebracht en de andere in de stad van Leuven. We hebben de kerk bezocht, gewandeld door de stad en we hebben in het Capitol speciaalbiertjes gedronken. In dit café hebben Chantal en ik nog een medemens geholpen die een epileptische aanval kreeg en hierdoor van zijn kruk af gevallen was. Later die avond hebben we samen met Alex en Vic gebarbecued. Voor Maarten en Chantal hield het avontuur hier op, maar Teun en ik trokken de volgende dag door naar Brussel. Alex had ons afgezet op het station en onze al-enigszins-bezwaarde-gevoel net dat extraatje gegeven door te zeggen dat, als er wat zou gebeuren in Brussel of als we geen slaapplek of iets konden vinden, we hem altijd mochten opbellen en dan kwam ie ons ophalen. Na deze nieuwe vriend te hebben uitgezwaaid trokken we verder naar Brussel.
Brussel
'S middags kwamen we aan in Brussel. We moesten twee keer met de tram en door een of andere hood, maar toen kwamen dan eindelijk aan op de camping in het centrum van Brussel.. Maar het was geen camping, tenminste niet in mijn ogen. In de achtertuin van een kerk was hier en daar wat plek vrij om een tent op te zetten, tussen de prullenbakken, boompjes en plantjes. Maar de mensen die er al zaten, leken het wel prima te vinden en het was redelijk druk..voor zo'n camping. Toch hebben we daar twee nachten gezeten. De eerste dag in Brussel hebben Teun en ik het Atomium bezocht, wat ik overigens niet zo indrukwekkend vond, op het uitzicht na. Ook hebben we het centrum van Brussel gezien en Manneke pis, wat ook niet echt indruk heeft gemaakt op mij. Maar ach, we kunnen er weer over mee praten. In Delirium Village (van het bier) hebben we nog wat speciaalbier gedronken. Het Delirium Village is een steegje met een paar kroegen aan weerskanten. Deze kroegjes zijn met elkaar verbonden en iedere kroeg heeft zijn eigen specialiteit. De ene is bijvoorbeeld een cocktailbar, de andere verkoopt alleen absint en whisky, de ander alleen rum en waar wij zaten alleen speciaalbier. Daarna gingen we weer terug, door de hood, naar onze camping.
De volgende ochtend hebben Teun en ik de trein naar Mechelen gepakt, om naar dierentuin Planckendael te gaan. Dit was een super leuke dag! We hebben giraffen gezien, olifanten, vogels, hangbuikzwijnen, leeuwen en voor ons de twee hoogtepunten: pinguins en koala's! De pinguins kon je bijna aanraken (maar dat mag niet)! Maar voor mij was het hoogtepunt toch echt de koalaberen. Planckendael is één van de weinige dierentuinen in Europa die deze schattige diertjes hebben. Mijn dag was helemaal goed, zelfs de blaar die ik aan het einde van de dag had, was het helemaal waard! 'S midddags zijn we weer terug gegaan naar Brussel en op het station aangekomen was alles afgesloten. Overal stonden politieagenten en de ME was er. Teun en ik keken elkaar aan en dachten dat er misschien een bommelding of iets was. Wij moesten een metro hebben maar alle ingangen waren afgesloten. De eerste politieagenten die we om informatie vroegen snauwde ons af, dus toen hebben we maar aan een medewerker van het station gevraagd wat er aan de hand was en hoe we naar de camping terug konden. Blijkbaar was er een manifestatie aan de gang, hoogstwaarschijnlijk had dit te maken met de oorlog in de Gazastrook. Er reed geen openbaar vervoer meer uit veiligheid, dus we moesten lopens gaan. We waren beiden helemaal op, en helaas stond er vlak bij de camping tot twee keer toe een dronkenlap die de hele nacht aan het schreeuwen was. Gelukkig was dat onze laatste nacht en de volgende ochtend hebben we snel onze spullen gepakt en maakten we dat we weg kwamen. We waren weer op weg naar huis!
Hoewel de vakantie heel erg leuk en interessant was, waren we toch wel heel erg blij dat we weer naar huis gingen. We waren helemaal gebroken en een lekker zacht bedje en een warme douche was het enige waar we op dat moment naar verlangden. Home sweet home.
Met kriebels in mijn buik van de spanning, stapten Teun en ik op woensdagochtend in de trein met de eindbestemming: Luxemburg-stad. Rond zes uur waren we er dan eindelijk en toen kon het grote avontuur beginnen... Dachten we. Helaas was ons idee om te gaan wildkamperen in het water gevallen, letterlijk want het regende enorm hard. We zijn vervolgens richting het oude centrum gelopen in de hoop daar een hotel te vinden, tevergeefs.
Volgens de vriendelijke man van het informatiepunt zaten alle hotels van onze prijsklasse vol, op één na. Wij weer terug richting het station door de stortende regen naar de pizzeria waar ons hotel boven zat. Nou het was écht een budgethotel, want de kalk zat overal in de douche, de wc-bril viel er net niet af als je erop ging zitten en te hard stampen kon ook niet anders zakte de vloer door. Na 'lekker' gedouched te hebben, gingen we uit eten bij een restaurant verder op.
..rond vijf uur in de ochtend begon het geboor en getimmer. Het was een korte nacht. We hebben toen maar snel onze spullen ingepakt en hebben de bus genomen naar een camping net buiten de stad. Daar hebben we twee nachten geslapen. In die tijd hebben we twee jongens van school leren kennen en drie Slowaakse jongens. Ook hebben we gewandeld in de Grund. een 'wijkje' in het dal tussen de viaducten. Daarnaast hebben we de Casemates gezien. We konden in de oude vestingswerk lopen. Voor de rest hebben we terrasjes gepakt in het oude centrum.
Bastogne/Bastenaken
Op een regenachtige zaterdag zijn we met de trein naar Libramont gereden. Een klein vervallen stadje waar we moesten overstappen op de bus. Na een hobbelige rit kwamen we aan op busstation Zuid in Bastogne. Het was er helemaal verlaten en Teun en ik wisten niet in welk gehucht we nu weer beland waren. Toen zijn we maar gaan lopen en na ongeveer 15 minuten bereikten we het centrum. We wilden een nieuwe poging wagen om wild te gaan kamperen en dus we liepen het centrum uit. We liepen richting een gebied met veel bomen, maar ieder groepje bomen die we zagen, werd vergezeld door een kudde koeien. Wij weer verder lopen. Uiteindelijk kwamen we in het dorpje Marvie. In de verte zagen we nog meer bomen waar we mogelijk konden gaan kamperen, maar we hadden het gehad. De stoute schoenen hebben we aangetrokken en bij iemand aangebeld om te vragen of we op hun erf mochten kamperen. Bij het eerste huis waar we aanbelden mocht het niet. Bij het huis er tegenover wel. Uiteindelijk hebben we heel de middag bij onze tent gezeten aangezien er niks te doen viel in het dorpje (ongeveer één straat met een kerk). Gelukkig was het droog.
De volgende ochtend hebben we onze spullen gepakt en zijn we terug gelopen naar het centrum van Bastogne. Bij een informatiepunt hebben we gevraagd naar een camping in de buurt. Volgens de jongeman zat die 500 meter verder op. Na 500 meter lopen, zagen we nog geen aanwijzingen. Wij nog een paar honderd meter lopen en uiteindelijk heeft Teun in een winkel nogmaals de weg gevraagd. Volgens de man was het 500 meter verder op. Uiteindelijk hebben we 1,5 à 2 km gelopen, de langste 500 meters ooit. Enfin, onze tent op gezet en spulletjes uitgepakt en toen zijn we naar de andere kant van het centrum gelopen om naar het oorlogsmuseum te gaan.Voor mij was de pret wel een beetje over, want ik kon het maar niet bevatten waarom een toeristische trekpleister kilometers buiten het centrum geplaatst is. Er reden geen eens bussen (!!) en er was geen voetpad dus je werd gedwongen om over de weg te lopen. Ik had mijn niet-zo-vriendelijke humeur ook te danken aan het feit dat het nog steeds regende en ik honger had. Dus toen we eindelijk bij het museum kwamen, hebben we eerst een broodje gegeten en toen gingen we het monument bekijken. Het was erg indrukwekkend. 's Avonds zijn we nog naar een restaurant geweest waar Teun Marokkaanse couscous heeft gegeten en ik kattenvoer (denk ik).
Spa
Yes, eindelijk lekker weer! Vroeg uit de veren om het natte Bastogne te verlaten. Op busstation Zuid hebben Teun en ik de volgende ochtend de bus terug naar Libramont genomen en daar hebben we een treinkaartje gekocht (voor maar zes euro!) naar het zonnige Spa. We moesten vier keer overstappen, maar nu waren we echt in de Ardennen en het uitzicht was geweldig. Het dorpje Spa zag er ongelofelijk schattig uit met zijn 'bourgondische' uitstraling en de kabbelende beekjes. Maar voordat we van het dorpje en het weer konden gaan genieten moesten we eerst nog ongeveer twee kilometer de heuvel op lopen, want daar lag Parc des Sources: de camping waar we de komende twee nachten zouden verblijven. Het was lekker weer dus Teun en ik hebben flink van de zon genoten op de camping. De volgende dag hebben we het dorpje bekeken en hebben we op een terras een lekker broodje gegeten. 's Avonds kwamen Chantal en Maarten wat heel gezellig was. De volgende ochtend moesten we helaas weer vertrekken, maar we hebben eerst nog drie uur kunnen genieten van de heerlijke Thermen, waar Spa om bekend staat. Na het dobberen en een vettig frietje hebben we de trein naar het studentenstadje Leuven gepakt.
Leuven
Nous arrivons...Leuven! Het was 29 graden en met de zon op onze kop bekeken we de kaart van Leuven. We zochten een informatiepunt en op de kaart stond dat we richting de markt moesten. Op pad naar het informatiepunt werden we raar aangekeken door mensen die keken alsof ze nog nooit een 'avonturier' hebben gezien. Maar achja, wij hebben plezier! Bij het infopunt aangekomen bleek die dicht te zijn. Wat nu? We wisten dat er geen camping in de buurt zat, dus we moesten ons tentje ergens anders op zetten. Bij de bushaltes waar we langs zijn gelopen stond een kaart van de stad, dus Chantal en ik sjokten puffend achter Maarten en Teun aan die naar de kaart toe liepen. We hadden uiteindelijk besloten om richting de Brusselse poort te gaan. Op de kaart leek het zo te zijn dat daar vast wel wat gebieden waren, waar je wild kon gaan kamperen. Teun had tegen de buschauffeur gezegd dat we graag naar de Brusselse Poort wilden, maar de chauffeur verstond Brussel Noord dus die had ons daar naartoe gebracht. Uiteindelijk zijn we op de gok uitgestapt en een straat ingelopen waar enorme huizen stonden. Chantal en ik hadden beiden niet zo veel zin meer om te lopen dus de jongens besloten om bij het tweede huis, met een enorme oprit, aan te bellen. Nooit gedacht dat hier een mooie vriendschap zou ontstaan.
De oprit was zo lang en het gazon en was zo netjes, dus wij dachten dat er vast een of ander oud stel zou wonen, die de jackpot al binnen had. Niet dus. In de deuropening stond een man met zijn 13-jarige zoon. Hele vriendelijke mensen. We mochten in hun achtertuin, die drie keer zo groot was als de oprit, kamperen. Maar dat niet alleen! We mochten van Alex en Vic (vader en zoon) gebruik maken van het toilet en de douche als we dat wilden. Daarnaast mochten we gebruik maken van de kachel, het hout, de keuken en de fietsen. Dit waren hele gastvrije mensen. Uiteindelijk zijn we twee nachten gebleven, maar als we wilden mochten we zelfs een week of langer blijven. Één dag hebben we in de tuin doorgebracht en de andere in de stad van Leuven. We hebben de kerk bezocht, gewandeld door de stad en we hebben in het Capitol speciaalbiertjes gedronken. In dit café hebben Chantal en ik nog een medemens geholpen die een epileptische aanval kreeg en hierdoor van zijn kruk af gevallen was. Later die avond hebben we samen met Alex en Vic gebarbecued. Voor Maarten en Chantal hield het avontuur hier op, maar Teun en ik trokken de volgende dag door naar Brussel. Alex had ons afgezet op het station en onze al-enigszins-bezwaarde-gevoel net dat extraatje gegeven door te zeggen dat, als er wat zou gebeuren in Brussel of als we geen slaapplek of iets konden vinden, we hem altijd mochten opbellen en dan kwam ie ons ophalen. Na deze nieuwe vriend te hebben uitgezwaaid trokken we verder naar Brussel.
Brussel
'S middags kwamen we aan in Brussel. We moesten twee keer met de tram en door een of andere hood, maar toen kwamen dan eindelijk aan op de camping in het centrum van Brussel.. Maar het was geen camping, tenminste niet in mijn ogen. In de achtertuin van een kerk was hier en daar wat plek vrij om een tent op te zetten, tussen de prullenbakken, boompjes en plantjes. Maar de mensen die er al zaten, leken het wel prima te vinden en het was redelijk druk..voor zo'n camping. Toch hebben we daar twee nachten gezeten. De eerste dag in Brussel hebben Teun en ik het Atomium bezocht, wat ik overigens niet zo indrukwekkend vond, op het uitzicht na. Ook hebben we het centrum van Brussel gezien en Manneke pis, wat ook niet echt indruk heeft gemaakt op mij. Maar ach, we kunnen er weer over mee praten. In Delirium Village (van het bier) hebben we nog wat speciaalbier gedronken. Het Delirium Village is een steegje met een paar kroegen aan weerskanten. Deze kroegjes zijn met elkaar verbonden en iedere kroeg heeft zijn eigen specialiteit. De ene is bijvoorbeeld een cocktailbar, de andere verkoopt alleen absint en whisky, de ander alleen rum en waar wij zaten alleen speciaalbier. Daarna gingen we weer terug, door de hood, naar onze camping.
De volgende ochtend hebben Teun en ik de trein naar Mechelen gepakt, om naar dierentuin Planckendael te gaan. Dit was een super leuke dag! We hebben giraffen gezien, olifanten, vogels, hangbuikzwijnen, leeuwen en voor ons de twee hoogtepunten: pinguins en koala's! De pinguins kon je bijna aanraken (maar dat mag niet)! Maar voor mij was het hoogtepunt toch echt de koalaberen. Planckendael is één van de weinige dierentuinen in Europa die deze schattige diertjes hebben. Mijn dag was helemaal goed, zelfs de blaar die ik aan het einde van de dag had, was het helemaal waard! 'S midddags zijn we weer terug gegaan naar Brussel en op het station aangekomen was alles afgesloten. Overal stonden politieagenten en de ME was er. Teun en ik keken elkaar aan en dachten dat er misschien een bommelding of iets was. Wij moesten een metro hebben maar alle ingangen waren afgesloten. De eerste politieagenten die we om informatie vroegen snauwde ons af, dus toen hebben we maar aan een medewerker van het station gevraagd wat er aan de hand was en hoe we naar de camping terug konden. Blijkbaar was er een manifestatie aan de gang, hoogstwaarschijnlijk had dit te maken met de oorlog in de Gazastrook. Er reed geen openbaar vervoer meer uit veiligheid, dus we moesten lopens gaan. We waren beiden helemaal op, en helaas stond er vlak bij de camping tot twee keer toe een dronkenlap die de hele nacht aan het schreeuwen was. Gelukkig was dat onze laatste nacht en de volgende ochtend hebben we snel onze spullen gepakt en maakten we dat we weg kwamen. We waren weer op weg naar huis!
Hoewel de vakantie heel erg leuk en interessant was, waren we toch wel heel erg blij dat we weer naar huis gingen. We waren helemaal gebroken en een lekker zacht bedje en een warme douche was het enige waar we op dat moment naar verlangden. Home sweet home.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
